~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...................................................................................Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η Φωτό Μου

περί του ταχυδρομείου... ο Πάνος Αϊβαλής // Επικοινωνία στο email: kepeme@gmail.com

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το Θέμα της Ημέρας

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Ζουμ στα όνειρα 20 προσφύγων, ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους και προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους στην Αθήνα

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

john_mathitis_zimpampoye.jpg

John, μαθητής Ζιμπάμπουε
γράφει η Παρή Σπίνου*
«Ημουν τυχερή. Πέρασα από τον Κονγκό στην Τουρκία και μετά στην Ελλάδα, ωστόσο οι συνάνθρωποί μου που διάλεξαν τον δρόμο της Λιβύης σήμερα βρίσκονται σκλάβοι. Εχουν μια τιμή, σαν να μην πρόκειται για ζωντανά όντα...». Η 33χρονη Μπιμπίς, με το όμορφο παραδοσιακό τουρμπάνι στα μαλλιά της, βουρκώνει ενώ μιλάει.
Ο 59χρονος Σύρος Χασάν σκουπίζει συνεχώς με ένα μαντίλι τα δάκρυά του. «Τα σπίτια μας καταστράφηκαν, ζούσαμε στους δρόμους με τα παιδιά μας, λαχταρούσαμε ενα κομμάτι ψωμί... Θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε όλες τις χώρες. Να μας αγκαλιάζουν, να υπάρχει αλληλεγγύη, αγάπη και ειρήνη».
Zainab, 16 ετών, Αφγανιστάν | 
Δεν ήταν μια τυπική συνέντευξη Τύπου η χθεσινή στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για το διαδραστικό πρόγραμμα «Face Forward ...into my home», που εστιάζει σε ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους και προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους στην Αθήνα. Γιατί, εκτός από τη διευθύντρια του μουσείου, Κατερίνα Κοσκινά, τον εκπρόσωπο της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, Φιλίπ Λεκλέρ, και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Σακελλάρη Χούρδα, οι ίδιοι οι 20 πρόσφυγες που συμμετέχουν στο πρότζεκτ ήταν εκεί για να μοιραστούν τις ιστορίες τους. Κυρίως τα όνειρά τους για το μέλλον. Γιατί παρότι αφησαν πίσω τους ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους, δεν έχασαν την ταυτότητά τους και την ελπίδα τους.
Πρόσφυγες που υποστηρίζονται μέσω του προγράμματος ESTIA -προσφέρει στέγαση σε διαμερίσματα και μηνιαία οικονομική στήριξη- πήραν μερος στο «Face Forward ...into my home», που αποτελείται από τρεις φάσεις. Στην πρώτη, τα «Εργαστήρια αφήγησης», οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να μοιραστούν συναισθήματα, αναμνήσεις, τις σκέψεις τους, τα όνειρά τους για το μέλλον, με έμπνευση από έργα σύγχρονης τέχνης της συλλογής του ΕΜΣΤ. Στη συνέχεια ο φωτογράφος Γιάννης Βασταρδής εκανε τα πορτρέτα τους αποκαλύπτοντας το «ανθρώπινο πρόσωπο» του προσφυγικού ζητήματος. Τώρα οι προσωπικές αφηγήσεις και τα φωτογραφικά πορτρέτα εκτίθενται στο ΕΜΣΤ μαζί με τα έργα που κέντρισαν την προσοχή τους σε ηλεκτρονική μορφή.
Ο Αμίν, μαθητής από το Ιράν, αφηγείται πως παρακολουθεί πλέον μαθήματα σε ωδείο, «παίρνει ενέργεια από τη μουσική» και ονειρεύεται να γίνει τραγουδιστής. Από την ίδια χώρα η 29χρονη Αβα γεμίζει το σπίτι της με φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων, έχοντας την αίσθηση οτι ζουν κι εκείνοι κοντά της. Ο Μπριάν, μαθητής από τη Ζιμπάμπουε, ρίχνει το βλέμμα του στο έργο «Σκάλα ΙΙ» του Ντο-Χο Σου και σκέφτεται «πόσο σημαντικό είναι να έχουμε στέρεες βάσεις στη ζωή μας, για να μπορέσουμε να πατήσουμε γερά και πάνω σε αυτές να χτίσουμε το μέλλον μας». Στον 25χρονο Αμπάς από τη Συρία αρέσει η ζωγραφική του Αλέξανδρου Γεωργίου και το τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη «Αποχαιρετισμός».
Το έργο της Κιμσούτζα «Μποτάρι» τράβηξε τον νεαρό Ιρανό Μαχντί, γιατί μοιάζει με μπόγο που κρύβει μέσα του όσα έχει ζήσει και αυτά που έχει στο μυαλό του κάποιος. «Αυτό που ζήσαμε ήταν σαν μια μετάβαση από το σκοτάδι στο φως» λέει η 34χρονη Πατρίσια από το Καμερούν κοιτώντας το έργο της Μόνα Χατούμ «Fix It». «Ηταν μια ωραία εμπειρία, νιώσαμε ανετα» μας λέει ο Τζον, μαθητής από τη Ζιμπάμπουε, για το πρόγραμμα. Και μας αποχαιρετά... προσωρινά. «Πάω σχολείο στο Ελληνικό, θέλω να μείνω εδώ, μου αρέσει. Και ελπίζω μια μέρα να εκδώσω τα ποίηματα που γράφω!»
Κατερίνα Κοσκινά

Κάνω τα εγκαίνια και μετά πάω σπίτι μου

Η ερχόμενη Δευτέρα θα είναι μια ωραία μέρα για το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, αφού για πρώτη φορά παρουσιάζει στο κοινό τα νέα αποκτήματα της περιόδου 2014-2017. Η ερχόμενη Δευτέρα θα ειναι μια δύσκολη μέρα για τη διευθύντρια του μουσείου, Κατερίνα Κοσκινά, η οποία βρίσκεται... στον αέρα.
Σύμφωνα με το υπουργείο Πολιτισμού, η θητεία της λήγει στις 28 Νοεμβρίου καθώς διαρκεί ένα χρόνο και συμπληρώνει τη θητεία της τέως διευθύντριας Αννας Καφέτση, η οποία παύτηκε μαζί με το Δ.Σ. Η Κ. Κοσκινά το αμφισβητεί και έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας πλήρη τετραετή θητεία, όμως η απόφαση πάει από αναβολή σε αναβολή.
«Θα κάνω τα εγκαίνια και μετά πάω σπίτι μου» είπε χθες η ίδια στην «Εφ.Συν.» στο περιθώριο της συνέντευξης Τύπου στο ΕΜΣΤ. «Θα μάθετε σε λίγες μέρες τι θα γίνει» είπε η Λυδία Κονιόρδου στο περιθώριο της συνέντευξης Τύπου στο ΕΑΜ, προσθέτοντας ότι εκτιμά πως το ΕΜΣΤ θα ανοίξει το πρώτο εξάμηνο του 2018.
Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει γίνει πρόταση στην κ. Κοσκινά να παραμείνει ακόμα ένα χρόνο στη θέση της και μετά να παραιτηθεί, ωστόσο καμία πλευρά δεν ανοίγει τα χαρτιά της. Μια διευθύντρια σε εκκρεμότητα, λοιπόν, κι ένα μουσείο που αδυνατεί να λειτουργήσει πλήρως, βλέποντας τους μήνες να περνούν αλύπητα...
 Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Ιανουαρίου.
 Επιμέλεια έκθεσης, ιδέα-υλοποίηση προγράμματος: Μαρίνα Τσέκου, επιμελήτρια Εκπαίδευσης ΕΜΣΤ, Γιάννης Βασταρδής, φωτογράφος.


_______________

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017

UNICEF: Παρά την πρόοδο, 180 εκατομμύρια παιδιά αντιμετωπίζουν σήμερα χειρότερες προοπτικές από αυτές των γονέων τους

20 Νοεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού

Νέα Υόρκη, 20 Νοεμβρίου 2017 - Παρά την παγκόσμια πρόοδο, 1 στα 12 παιδιά σε όλο τον κόσμο ζουν σε χώρες όπου οι προοπτικές τους σήμερα είναι χειρότερες από αυτές των γονέων τους, σύμφωνα με μια ανάλυση της UNICEF που πραγματοποιήθηκε για την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού.

Σύμφωνα με την ανάλυση, 180 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε 37 χώρες όπου είναι πιο πιθανό να ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, να είναι εκτός σχολείου ή να χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας βίας, σε σύγκριση με παιδιά που ζούσαν σε αυτές τις χώρες πριν 20 χρόνια.
«Ενώ η τελευταία γενιά έχει γνωρίσει τεράστιες, πρωτοφανείς προόδους στο επίπεδο διαβίωσης για τα περισσότερα παιδιά του κόσμου, το γεγονός ότι μια ξεχασμένη μειοψηφία παιδιών έχει αποκλειστεί από αυτές - χωρίς καμιά υπαιτιότητα δική τους ή των οικογενειών τους - είναι απαράδεκτο» δήλωσε ο Laurence Chandy, Διευθυντής της UNICEF για τα Δεδομένα, την Έρευνα και την Πολιτική.
Η UNICEF τιμά την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού, η οποία σηματοδοτεί την επέτειο της υιοθέτησης της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, με παγκόσμιες εκδηλώσεις στις οποίες τα παιδιά έχουν τον πρώτο λόγο, εκδηλώσεις με επώνυμους προσκεκλημένους και άλλες κινητοποιήσεις παιδιών σε περισσότερες από 130 χώρες, προσφέροντας στα παιδιά το δικό τους βήμα για να ακουστεί η φωνή τους και να βοηθήσουν ώστε να σωθούν παιδικές ζωές, να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους και να αναπτύξουν πλήρως τις δυνατότητές τους.
«Είναι η ελπίδα όλων των γονέων, παντού, να προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες στα παιδιά τους, σε σχέση με αυτές που οι ίδιοι απολάμβαναν όταν ήταν νέοι. Αυτή την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού, πρέπει να αποτιμήσουμε το πόσα παιδιά βλέπουν τις ευκαιρίες τους να περιορίζονται και τις προοπτικές τους να επιδεινώνονται», πρόσθεσε ο Laurence Chandy.
Αξιολογώντας τις προοπτικές των παιδιών να ξεφύγουν από την ακραία φτώχεια, να αποκτήσουν βασική εκπαίδευση και να αποφύγουν βίαιους θανάτους, η ανάλυση της UNICEF αποκαλύπτει ότι:
Το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από $1,90 δολάρια την ημέρα έχει αυξηθεί σε 14 χώρες, όπως το Μπενίν, το Καμερούν, η Μαδαγασκάρη, η Ζάμπια και η Ζιμπάμπουε. Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως σε αναταραχές, συγκρούσεις ή κακή διακυβέρνηση.
Η ένταξη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση μειώθηκε σε 21 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας και της Τανζανίας, λόγω παραγόντων όπως οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις, η ταχεία αύξηση του πληθυσμού και οι επιπτώσεις των συγκρούσεων.
Οι βίαιοι θάνατοι μεταξύ παιδιών ηλικίας κάτω των 19 ετών έχουν αυξηθεί σε επτά χώρες: την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Ιράκ, τη Λιβύη, το Νότιο Σουδάν, τη Συρία, την Ουκρανία και την Υεμένη - που είναι όλες τους χώρες που αντιμετωπίζουν μεγάλες συγκρούσεις.
Τέσσερις χώρες - η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Νότιο Σουδάν, η Συρία και η Υεμένη - παρουσίασαν επιδείνωση σε περισσότερους από έναν από τους τρεις τομείς που μετρήθηκαν, ενώ το Νότιο Σουδάν παρουσίασε επιδείνωση και στους τρεις.
«Σε μια περίοδο ταχείας τεχνολογικής αλλαγής που οδηγεί σε τεράστια βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, είναι ακατανόητο το γεγονός εκατοντάδες εκατομμύρια να βλέπουν στην ουσία το βιοτικό τους επίπεδο να χειροτερεύει, δημιουργώντας τους ένα αίσθημα αδικίας, και αντίστοιχα αποτυχίας σε εκείνους που είναι επιφορτισμένοι με τη φροντίδα τους», δήλωσε ο Laurence Chandy. «Δεν είναι να απορεί κανείς που αισθάνονται ότι η φωνή τους δεν ακούγεται και το μέλλον τους είναι αβέβαιο.»
Μια άλλη έρευνα της UNICEF μεταξύ παιδιών ηλικίας 9-18 ετών σε 14 χώρες, που επίσης δημοσιεύεται σήμερα, δείχνει ότι τα παιδιά ανησυχούν βαθύτατα για παγκόσμια ζητήματα που επηρεάζουν τα ίδια και τους συνομηλίκους τους, συμπεριλαμβανομένης της βίας, της τρομοκρατίας, των συγκρούσεων, της κλιματικής αλλαγής, της άδικης μεταχείρισης προσφύγων και μεταναστών, και της φτώχειας.

Βασικά ευρήματα από την έρευνα αυτή περιλαμβάνουν:
Τα μισά παιδιά και στις 14 χώρες αναφέρουν ότι αισθάνονται να στερούνται τα δικαιώματά τους όταν ερωτήθηκαν πώς αισθάνονται όταν λαμβάνονται αποφάσεις που επηρεάζουν τα παιδιά σε όλο τον κόσμο.
- Τα παιδιά στη Νότια Αφρική και το Ηνωμένο Βασίλειο αισθάνονται πιο αποξενωμένα από τα δικαιώματά τους, με το 73% και το 71% αντίστοιχα να αναφέρουν ότι η φωνή τους δεν ακούγεται καθόλου ή ότι η γνώμη τους δεν παίζει κανένα ρόλο ούτως ή άλλως.
- Τα παιδιά στην Ινδία αναφέρουν ότι αισθάνονται πιο ενδυναμωμένα με το 52% των παιδιών να πιστεύουν ότι η φωνή τους ακούγεται και μπορεί να βοηθήσει τη χώρα τους και ότι η γνώμη τους μπορεί να επηρεάσει το μέλλον της χώρας τους.
Τα παιδιά και στις 14 χώρες εντόπισαν την τρομοκρατία, την κακή εκπαίδευση και τη φτώχεια ως τα μεγαλύτερα ζητήματα για τα οποία ήθελαν να αναλάβουν δράση οι παγκόσμιοι ηγέτες.
Σε όλες τις 14 χώρες, η βία κατά των παιδιών αποτελούσε τη μεγαλύτερη ανησυχία, καθώς το 67% ανέφερε ότι ανησυχεί πολύ. Τα παιδιά στη Βραζιλία, τη Νιγηρία και το Μεξικό ανησυχούν περισσότερο για τη βία που πλήττει τα παιδιά, με το 82%, το 77% και το 74% αντίστοιχα, να ανησυχούν για το θέμα αυτό. Τα παιδιά στην Ιαπωνία φαίνεται ότι ανησυχούν λιγότερο, με κάτω από το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων παιδιών (23%) να ανησυχούν πολύ.
Τα παιδιά και στις 14 χώρες ανησυχούν εξίσου για την τρομοκρατία και την κακή ποιότητα της εκπαίδευσης, καθώς το 65% των παιδιών που ερωτήθηκαν ανησυχούν πολύ για αυτά τα θέματα. Τα παιδιά στην Τουρκία και την Αίγυπτο φαίνεται ότι ανησυχούν περισσότερο για την τρομοκρατία που τα επηρεάζει προσωπικά, 81% και 75% αντίστοιχα. Αντιθέτως, τα παιδιά στις Κάτω Χώρες ανησυχούν λιγότερο ότι η τρομοκρατία θα τα επηρεάσει άμεσα, μόλις το 30%. Τα παιδιά στη Βραζιλία και τη Νιγηρία ανησυχούν περισσότερο για την κακή ποιότητα της εκπαίδευσης ή την έλλειψη πρόσβασης σε αυτή, με περισσότερα από 8 στα 10 παιδιά να ανησυχούν ότι αυτό επηρεάζει τα παιδιά σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4 στα 10 παιδιά και στις 14 χώρες ανησυχούν πολύ για την άδικη μεταχείριση των παιδιών προσφύγων και μεταναστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα παιδιά στο Μεξικό, τη Βραζιλία και την Τουρκία φαίνεται να ανησυχούν πιο πολύ για την άδικη μεταχείριση των παιδιών προσφύγων και μεταναστών σε ολόκληρο τον κόσμο, με σχεδόν 3 στα 5 παιδιά στο Μεξικό να εκφράζουν φόβο, ακολουθούμενα από περισσότερα από τα μισά παιδιά στη Βραζιλία και την Τουρκία. Περίπου το 55% των παιδιών στο Μεξικό ανησυχούν ότι αυτό θα τα επηρεάσει προσωπικά.
Σχεδόν τα μισά παιδιά (45%) σε 14 χώρες δεν εμπιστεύονται τους ενήλικες και τους ηγέτες του κόσμου να λαμβάνουν καλές αποφάσεις για τα παιδιά. Η Βραζιλία παρουσιάζει το μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών (81%) που δεν εμπιστεύονται τους ηγέτες, ακολουθούμενη από τη Νότια Αφρική στο 69%. Τα παιδιά στην Ινδία έχουν την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους ηγέτες τους, ενώ μόνο το 30% δεν τους εμπιστεύονται.
Ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Τζάστιν Μπίμπερ και η Τέιλορ Σουίφτ είναι τα πιο δημοφιλή ονόματα για τα παιδιά για να προσκληθούν στο πάρτι γενεθλίων τους, ενώ ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται στις πέντε πρώτες επιλογές σε 9 από τις 14 χώρες. Η παρακολούθηση τηλεόρασης εμφανίζεται ως το νούμερο ένα αγαπημένο χόμπι σε 7 από τις 14 χώρες.
Η Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού πρέπει να είναι μια μέρα για τα παιδιά, με τη συμμετοχή των παιδιών. Είναι μια μέρα όπου παιδιά από όλο τον κόσμο έχουν τον πρώτο λόγο, που εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τα ζητήματα στα οποία θα πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους οι ηγέτες του κόσμου και που υποστηρίζουν με τη φωνή τους τα εκατομμύρια των συνομηλίκων τους που αντιμετωπίζουν ένα λιγότερο ελπιδοφόρο μέλλον.
«Η Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού είναι για να ακουγόμαστε και να έχουμε λόγο για το μέλλον μας. Και το μήνυμά μας είναι ξεκάθαρο: εμείς πρέπει να μιλήσουμε για τον εαυτό μας, και όταν το κάνουμε, ο κόσμος πρέπει να ακούσει», δήλωσε ο Τζέιντεν Μάικλ, 14χρονος ακτιβιστής και υπερασπιστής των δικαιωμάτων των παιδιών της UNICEF.



Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Στις 14 Νοεμβρίου του 1896 ο μεγάλος κατακλυσμός του Πειραιά που στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 43 ανθρώπους

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οι περισσότεροι πέθαναν από τραυματισμούς εξαιτίας των ορμητικών χειμάρρων 

Καμίνια, κατακλυσμός, νεκροί, Πειραιάς, πλημμύρες, Φάληρο 

Του Στέφανου Μίλεση, 
από το Πειραιόραμα

Στις 14 Νοεμβρίου του 1896 μια βροχή που ξεκινά όπως όλες, διαρκεί αρκετή ώρα και στη συνέχεια πέφτει με τέτοια σφοδρότητα που το υποτυπώδες αποχετευτικό σύστημα της εποχής, η ανυπαρξία δρόμων και τα ποτάμια του λεκανοπεδίου που ξεχειλίζουν, δημιουργούν μια εικόνα πλήρους καταστροφής. Χείμαρροι ορμητικοί που κατέβαιναν με πορεία στη θάλασσα παρέσερναν οτιδήποτε στο πέρασμά τους σαν ένα αντίστροφο τσουνάμι. 


Ο παφλασμός του νερού, οι καμπάνες των εκκλησιών, οι κραυγές αγωνίας και οι πυροβολισμοί που πέφτουν σποραδικά προκειμένου ιδιοκτήτες να σώσουν τις περιουσίες τους από το πλιάτσικο, θυμίζουν κόλαση του Δάντη. Το Φάληρο παρουσιάζει θέαμα απέραντης θάλασσας. Ο σιδηρόδρομος της εποχής προσεγγίζει μέχρι το Μοσχάτο και μετά σταματάει στο ρέμα του Κηφισού. Οι εργάτες εγκλωβίζονται στα εργοστάσια της περιοχής και έχουν ανέβει στα ψηλότερα σημεία. Η τότε αμαξητή οδό Πειραιώς έχει γεμίσει από κόσμο που ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να μετακινηθεί. Αμαξηλάτες εμφανίζονται να ζητούν έως και 100 δραχμές για να τους μεταφέρουν – ποσό εξωφρενικό για την εποχή-. Το ποδηλατοδρόμιο (σημερινό Καραϊσκάκη) φαίνεται σαν ένα πλοίο που αρμενίζει στο πέλαγος. Η κατοικία του Σουρή καταστρέφεται. Όμοια εικόνα εμφανίζει και ο Πειραιάς. Όλη η πόλη βροντά από τις καμπάνες που αδιάκοπα σημαίνουν κίνδυνο. Ειδικά η συνοικία Λάκκος του Βάβουλα βρίσκεται στη χειρότερη θέση. Άνθρωποι πνίγονται. Στο μεταξύ, αρχίζει να πέφτει το σκοτάδι. Φως δεν υπάρχει στους δρόμους γιατί η εγκατάσταση φωταερίου έχει καταστραφεί. Στις 22.00 αρχίζει να φαίνεται η πρώτη βοήθεια. 

Έλληνες μαζί με Ρώσους ναύτες εμφανίζονται στα Καμίνια, στα εργοστάσια του Ρετσίνα και αλλού με χειραντλίες. Γαλλικό πολεμικό πλοίο που βρίσκεται στον λιμένα Πειραιά με προβολείς από την πλώρη προσπαθεί να φωτίσει την πόλη. Τα πτώματα των πνιγμένων είναι περισσότερα απ΄ αυτά που αρχικά είχε εκτιμηθεί. Οι χείμαρροι που κατεβαίνουν στην θάλασσα με ορμή παρασύρουν οτιδήποτε βρίσκουν στο πέρασμά τους. Τα αντικείμενα πέφτουν με δύναμη πάνω στους ανθρώπους και τους τραυματίζουν θανάσιμα. Περισσότεροι είναι οι θάνατοι από χτυπήματα παρά από πνιγμό. Ο απολογισμός την επόμενη μέρα προκαλεί πανικό. 


Η επίσημη αναφορά της κυβέρνησης κάνει λόγο για 43 θύματα και για άμεση αντίδραση του κρατικού μηχανισμού! Η συνοικία που έπαθε τη μεγαλύτερη καταστροφή είναι τα Καμίνια. Εκεί τα τέσσερα πέμπτα των κατοικιών καταστράφηκαν. Κι αυτό γιατί τα ύδατα των ποταμών Κηφισού και Ιλισού κατέκλυσαν όλους την έκταση μεταξύ Πειραιά και Αθήνας και τη μετέβαλαν σε λίμνη. Εντός αυτής βρέθηκαν οι συνοικίες των Καμινίων, του Νέου Φαλήρου και της Λεύκας. «Βάσκανος δαίμων εσκίασε την ευδαιμονία της ημετέρας πόλεως. Η πόλη της ευλογημένης εργασίας, ο τόπος της προόδου και ακμής θρηνεί την απώλειαν πολλών συμπολιτών, ευρόντων οικτρόν θάνατον υπό τα ερείπια των οικιών, καταρρευσάντων εκ της επιγενομένης την παρελθούσα νύκτα πλημμύρας κατόπιν πολυώρου και ραγδαιοτάτης βροχής», γράφει η ΣΦΑΙΡΑ. 
Ο κόσμος στα Καμίνια μιλά για ανάγκη γενικής μετοικεσίας των κατοίκων. Ουδείς συγκινείται όμως. Όλοι έχουν αφεθεί στις τύχες τους. Στον σιδηροδρομικό σταθμό Πελοποννήσου, οίκημα του Σταθμού έχει καταρρεύσει σκοτώνοντας 12 άτομα που καταπλακώθηκαν. 
Μέσα σε αυτή την εικόνα του χάους άτομα που παλεύουν να σώσουν άλλους γίνονται οι ήρωες της επόμενης μέρας, ελλείψει μάλιστα και της κρατικής μέριμνας. Μέρες μετά οι εφημερίδες συνεχίζουν να δημοσιεύουν πράξεις αυτοθυσίας και ηρωϊσμού. Πριν από το 1896 ο Πειραιάς είχε υποστεί καταστροφή εξαιτίας κατακλυσμιαίας βροχής το 1884, ημερομηνία στην οποία ανοίχθηκαν τεράστιοι τάφροι στα Καμίνια για να αντιμετωπιστούν οι ποταμοί βροχής, καθώς και το 1893. Η βροχή όμως του 1896 ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο!... 

_________
από το: 

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Το παρακράτος των φορολογικών παραδείσων

       Επικαιρότητα
  Tο editorial του Νόστιμον Ήμαρ  
11/11/2017


Του Κώστα Βλαχόπουλου*

Πέρασε μια βδομάδα από τις αποκαλύψεις για τα Paradise Papers. Πρόκειται για μια διεθνή έρευνα στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες δημοσιογράφοι από διάφορες χώρες και στηρίχτηκε από μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα, όπως το BBC, τον Guardian, την Le Monde, τους New York Times καί βέβαια από την Διεθνή Ένωση Δημοσιογράφων (ICIJ). Βασιζόμενοι σε μια διαρροή σχεδόν 14 εκ. εγγράφων που προήλθε κυρίως από την δικηγορική εταιρεία Appleby, η οποία δραστηριοποιείται στον χώρο των offshore εταιρειών, οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν την εμπλοκή εκατοντάδων ισχυρών αυτού του κόσμου και αρκετών αρχηγών κρατών και πολιτικών στην ύπαρξη τεράστιων χρηματικών ποσών σε υπεράκτιες εταιρείες.

Δύο ερωτήματα αξίζει να μας απασχολήσουν γύρω από αυτό το ζήτημα.
Πρώτον, υπάρχει η αίσθηση ότι θέματα μεγάλης φοροαποφυγής αρχίζουν σιγά σιγά να κανονικοποιούνται στην συνείδηση της κοινωνίας. Είναι εδραιωμένη η πεποίθηση πλέον ότι το καπιταλιστικό σύστημα δίνει -νόμιμα τις περισσότερες φορές- την δυνατότητα στους έχοντες να αποκρύπτουν τεράστια χρηματικά ποσά, ενώ τα κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί παρακολουθούν με σταυρωμένα τα χέρια τα εκατομμύρια να περνούν από μπροστά τους χωρίς να παίρνουν καμία πρωτοβουλία για να αντιστρέψουν την κατάσταση. Η παθητικότητα των πολιτών μπροστά στο πελώριο αυτό πρόβλημα, που απειλεί ευθέως την συνοχή των κοινωνιών, ενισχύεται και από την lifestyle μεταχείριση από τα MME. Μια συζήτηση που περιστρέφεται μόνο γύρω από πρόσωπα δεν βοηθάει να κατανοήσουμε τα αίτια του προβλήματος, και να αντιληφθούμε τους πολυδαίδαλους μηχανισμούς του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος.
Δευτερο και πιο σημαντικό είναι η ανάγκη να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για τις τεράστιες συνέπειες που έχουν αυτά τα ζητήματα για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι, την ίδια στιγμή που οι λαοί στην Ευρώπη υφίστανται σκληρές πολιτικές λιτότητας, με περικοπές κοινωνικών επιδομάτων και χτύπημα του κοινωνικού κράτους, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων η οποία καταφέρνει να «εξαφανίζει» τεράστια ποσά μη συνεισφέροντας δεκάρα στους προϋπολογισμούς των κρατών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο υπονομεύεται το μοντέλο του αστικού κράτους, όπως αυτό οικοδομήθηκε μετά την Γαλλική Επανάσταση· η καταβολή δηλαδή φόρων από όλους τους πολίτες για την στήριξη του κοινωνικού κράτους.
Οι φορολογικοί παράδεισοι δρουν ως παρακράτος. Αποτελούν μηχανισμούς που υπερβαίνουν την λειτουργία των κρατών. Δεν πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε με παθητικότητα ως κάτι μακρινό και «αυτονόητο». Πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι λειτουργούν επιβαρυντικά για τα συστήματα υγείας και πρόνοιας και πλήττουν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των πολιτών.

~~~~~~~~~~~
(*) Ο Κώστας Βλαχόπουλος είναι υποψήφιος διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν ζητήματα μετανάστευσης και ασφάλειας. Κάποια στιγμή, θα 'θελε να ταξιδέψει στην Λατινική Αμερική.

___________
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον “Δρόμο”, τo Σάββατο 11.11.2017

Γράμμα από την Αθήνα

Γράμμα από την Αθήνα